Thuiskomen

De afgelopen week had ik het voorrecht om een paar dagen de Spaanse lucht op te snuiven. Heerlijk om mij weer door de mediterraanse zon te laten verbranden. Altijd hetzelfde liedje, vuurrood op de achterkant van mijn benen. Toch was dit keer anders, zonder zoonlief.
 
Voor het eerst zou ik hem drie hele dagen niet zien. Dat bleek niet het enige nieuwe. Nu ik moeder ben, bekijk ik de stad vanuit een ander perspectief. Ik inventariseer in restaurants de kinderstoelen en de mogelijkheid om er fatsoenlijk je kroost te verschonen.
 
Dan valt ook op dat ze in Valencia nog steeds speeltoestellen kennen waar ik vroeger zelf in speelde, maar die in Nederland inmiddels onveilig zijn verklaard. Zo’n net dat veel weg heeft van een spinnenweb, ik kon er oneindig in klimmen. Wie heeft die afgekeurd? En waarom? Maar goed, na enige inspectie concludeer ik dat Valencia voor stedelijke normen kinderproof is, mits je kleine kan lopen en je twee vlieguren ziet zitten. Dat laatste gaat met onze beweeglijke jongen waarschijnlijk een minuut goed.
 
Uiteraard heb ik samen met manlief intens genoten van uitslapen, welteverstaan tot half 8, en extra laat op bed kunnen gaan, welteverstaan half 11. Tja, hoe ik het ook wend of keer, ik ben een onwijs ochtendmens geworden. Ondanks de vlagen van heimwee naar zoonlief, zou ik een volgende mogelijkheid weer aangrijpen. Elke minuut zelf bepalen wat je doet. Heerlijk om dat te kunnen in een stad met heerlijk eten.

Jammer dat tijdens zo’n buitenlandse trip mijn quilty pleasure er niet inzit. Ongegeneerd ergens naar binnenkijken en staren naar inrichting is er niet bij. Kamerplanten hebben ze in Spanje trouwens niet. Zouden meteen bezwijken onder de hitte.

Hoe is het om jaarlijks 300 dagen mooi weer te hebben? Ik kan me geen voorstelling ervan maken. Dat gaat bij ons nooit komen, maar hier is het dan weer veel groener. Hier kan ik gelukkig aan fluitenkruid ruiken, vallen de blaadjes van de bomen en hebben we veel betere kaas. En vergeet de mooie huiselijke inrichtingen niet, waar ik mij aan kan vergapen. 
 
Ik ben een kaaskop die blij is dat ik hier mijn zoonlief kan laten opgroeien. Ook al kan hij later niet klimmen in een spinnenwebspeeltuin.