Beste supermarktbaas

Hoe goed ik ook probeer om altijd maar gezond te eten. Het wordt mij heel moeilijk gemaakt. Bijna altijd komt er een supermarktmoment waarop het niet lukt.

Interessante vraag die ik heb: in hoeverre bepalen de grootgrutters hoe goed of slecht wij eten? In deze tijd van overdaad aan keuzes is er erg veel verleiding. Een onschuldig rondje door de filialen van onze machtige winkelketens is bijna een oneerlijke strijd met de calorieën.
 
Ik vraag mij wel eens af: zijn er supermarkteigenaren die ook genen bezitten in de categorie ‘ik kom heel snel aan en ik moet altijd opletten, anders word ik vierkant’? Kunnen ze zich inleven in de wilskrachtspier waar ik constant de over moet beschikken?
 
Die oneerlijkheid heeft mij erfelijk getroffen. Ik kom snel aan en dat is kak. Daarnaast ben ik een impulsieve eter. Met alle emoties die een mens beschikt kan ik telkens wel een manier vinden om het te vieren met eten. Geen fijne combi.
 
Zo komt er een moment dat mijn wilskracht spier op is. Onvermijdelijk. Helemaal omdat juist vet en zoet voedsel het talent bezit om er van alles mee te kunnen vieren. Hetzij een week perfect koolhydraatarm koken, of de ongesteldheidschocola. Daarin voorziet een Elstar bij mij niet. 
 
Eind augustus liggen de pepernoten in de schappen. Ik neem mij elk jaar voor om pas op het heerlijk avondje daaraan te gaan of mijn eerste Tony Chocolonely-chocoladeletter te nuttigen. Maar telkens kom ik tot de conclusie dat het niet gelukt is. Dat ik al vanaf eind augustus moet zigzaggen door de winkel om de extra schappen met truffelpepernoten te ontwijken, is wat mij betreft absurd.
 
Dan heb ik het nog niet eens gehad over kerstkransjes en paaseitjes. Het is het hele jaar feest. Mocht het desondanks wel lukken om pas op Goede Vrijdag eitjes te nuttigen, dan kan ik die ellendige zakjes nergens meer krijgen.
 
Lieve supermarkten, stop met overschot aan eterij. Kunnen jullie met verleidingstactieken niet inzetten op de vergeten groenten of broccolispaghetti?