Het weer

De alsmaar grijze wolken. De veel te korte dagen. De zon die slechts voor de sier schijnt en geen warmte geeft. De harde hagelstenen die pijn doen op mijn rug. Het verlangen naar de echte winters van vroeger. De valse hoop op een Elfstedentocht die toch niet meer komt. Verlangen naar een witte kerst die ook al niet komt. De gure wind. Met een koude neus in bed liggen. De blaadjes die vallen van de bomen. De leegte die blijft bestaan en het besef dat de winter nog maar net begonnen. Het kan mij doen besluiten dat ik soms niet wil opstaan, dat ik intens verlang naar warmte. Naar de zon.

De eerste warme zon op mijn gezicht. De krokussen. De geur van vers gemaaid gras. De bijen en hommels. De eerste citroenvlinder. De eerste bloempot die ik koop voor de tuin. De eerste lammetjes. De bloesembomen. Gordijnen die open kunnen blijven als ik thuiskom van mijn werk. Het in daglicht naar mijn werk rijden.

De slapeloze nachten. Het dorre gras. De wespen. De irritante vliegen. De klotsende zweet oksels. De zoveelste barbecue. Het verlangen naar de zee of een zwembad in mijn tuin. Dat het veel te heet is om fatsoenlijk te koken. Jaloersmakende Instagramkiekjes van mensen met een boot. De rokjesperiode die ik toch niet aan kan en blote kleding die mij laat verlangen naar de herfst. Dat er bijna nergens airco is, zelf niet in viersterrenhotels.

De prachtige herfstkleuren. De eerste nieuwe laarsjes. De kastanjes. De eikels. De korte broeken die weer op de bovenste plank van de kast kunnen. De eerste warme chocolademelk op een terras. De mist in de weilanden. De lange badsessies met een goed boek. Heel Holland bakt.

Niets zo afwisselend als ons Nederlandse weer. Denk dat het duidelijk is wat mijn twee lievelingsseizoenen zijn. Toch vind ik alle vier geweldig. De afwisseling laat mij verlangen naar dat het ooit op een dag beter zal zijn, want ooit wordt het weer kouder en schijnt de zon weer.