Dappere dodo

Zou het klooster wat voor mij zijn? Na aanleiding van mijn vakantieliteratuur heb ik mij kort verdiept in een kloosterweekend. Zo eentje waar niet gesproken wordt. Het was het resultaat van het lezen van het nieuwste werk van monnik Haemin Sunim. Hij liet mij dromen en wakkerde zowel mijn nieuwsgierigheid flink aan.

Niet al mijn vakantieliteratuur was zo diepgaand. Ik voel me juist aangetrokken tot tegenstellingen. Naast ‘Dingen die je alleen ziet als er je er de tijd voor neemt’ van deze monnik ligt de Linda, en naast Flow magazine ligt het boek met de titel ‘wat zou Aristoteles doen’.

Halverwege deze stapel las ik een interview met Roxanne Hazes, over het feit dat ze dertig kilo was afgevallen. Niet voor haarzelf, maar omdat ze graag een moeder wilde zijn die achter haar kind wilde aanrennen. Voordien was ze namelijk een moeder die alleen maar op de bank lag en niks ondernam. Hoe goed mijn rust ook was aangewakkerd door de beste monnik, ik kon er niet omheen dat die zin mij wel wat deed.
 
Ik weet heus wel dat zoiets uitvergroot wordt en dat ze echt niet de hele dag op de bank ligt. Echter is het soms niet verkeerd om getriggerd te worden en na te denken waarom mij iets raakt. Het zal wellicht zo zijn dat ik minder hard achter zoonlief aanren en meer hijg en zweet, toch ik doe het wel. Mijn uitdaging daarbij is om mij niet te laten meeslepen door alle vooroordelen en discriminatie. Daar had Roxanne het nog niet eens over.

Na het lezen ga ik niet radicaal diëten. Daar geloof ik niet meer in. Maar ik verlang er wel naar om mij wat fitter te voelen. Hoe fijn wandelen of fietsen op een e-bike ook is, een flinke conditie krijg ik er niet echt van. Nu de herfst er weer aankomt ga ik als een dappere dodo mij weer in de wereld van de koolhydraatarm voedsel wagen.

En dat klooster? Voorlopig hou ik het even bij het zoeken ernaar.