Op Fietse

Fietsen is voor mij het nieuwe wandelen. Zelfs op een bewolkte dag vind ik het fijn. Het allergrootste voordeel is dat er geen vieze honden op je springen en ik dus de bijbehorende ongemakkelijke conversaties uit de weg ga. Fietsen is mijn nieuwe sportieve aangelegenheid. Het is vooral erg leuk als je het niet als vervoersmiddel ziet, maar puur voor een gezonde levensstijl.

Ook al word ik tig keer ingehaald door racefietsers, onderweg voel mij zowaar een van hen. Dat ik honderd keer langzamer ga, accepteer ik van harte. Ook ik maak endorfine aan, en dat werkt als een tierelier.

Toch naar buiten gaan in deze donkere tijden, daarvoor moet het uitzicht wijds en groen zijn, inclusief de aanwezigheid van water. Sinds ik in Stadshagen woon, ben ik binnen tien minuten bij mijn lievelingsnatuurgebied. De ruimte ervaren en kijken naar de horizon, dat geeft mij een intens gevoel van vrijheid. Vooral in de winter geven die plekken het gevoel even de wereld voor mijzelf te hebben. Heerlijk, gewoon in mijn achtertuin.

Nu heb ik het mijzelf moeilijk gemaakt. Ik heb mijn principes opzijgezet. Want door een mooie aanbieding en wat verjaardagsgeld ben ik overstag gegaan voor een enige echte mama e-bike. Nu waren zelfs financiën geen excuus meer. Wellicht had ik nog nee gezegd als de beste verkoper niet zo’n knap puppyhoofd had. Hij wist het te presteren mij ook een verzekering aan te smeren. Of lag dat aan het gratis slot dat ik daarbij kreeg? Want zelfs in een nette woonwijk zonder rochelende alcoholisten kan ik mijn sleuteltje niet erin laten zitten. Die tijden zijn echt geweest.

Tegelijk krap ik mijzelf achter mijn oor hoeveel er kan veranderen in relatief korte tijd.Van de drukste straat van Zwolle naar de meest rustige, waardoor ik regelmatig het gevoel heb ik dat ik vrijstaand woon. Van een Fiat 500 naar een Volkswagen Golf station. En van een afgetrapte studentenfiets naar een mama e-bike.

Man o man, nu nog de labrador. Maar dat gaat nooit gebeuren vrees ik. Of ik moet spontaan een scheiding aanvragen.