Oude mensjes

Ik vind oude mensen fantastisch. Ze zijn altijd zo kinderlijk eerlijk. In mijn studententijd heb ik heel wat huizen van oude mensjes schoongepoetst en dat was vaak fantastisch. Over de oorlog en over hoe het vroeger was hoorde ik (vaak dezelfde) grote verhalen. Volgens de meeste ouderen die ik sprak, was vroeger alles beter. Men was meer tevreden, zeurde minder en bleef gewoon bij elkaar. Scheidingen bestonden toen nog niet.

Tja…

Bijna altijd vond ik het een verrijking als ik van zo’n schoonmaaksessie terugfietste naar huis. Vaak overviel mij een overweldigende dankbaarheid dat ik de oorlog niet meemaakte, dat ik gezond ben en de hele wereld aan mijn voeten ligt.

Door de manier waarop deze oude mensjes vertellen, kreeg ik een beter beeld hoe het er vroeger aan toe ging. Door zorgvuldig elk beeldje en elk zilverstuk te poetsen, en de donkerbruine kast af te stoffen, kon ik zelfs ruiken hoe het vroeger was.

Simpeler en overzichtelijker, is mijn conclusie.

Toch was ik altijd ook kwetsbaar, als dame met overgewicht. Want hoe lief ze ook zijn, vaak ook goudeerlijk. Hoe vaak oude mensjes goedbedoeld tegen mij zeiden “Nee je hoeft niet achter de wc, want daar past je kont niet tussen”. Of: “Goh is dit werk niet te zwaar voor je. Hou je dat wel vol?”. “Geen koekje bij de thee zeker, want dat is niet goed voor je?”. “Je zult wel aan de lijn zijn”. Of nog erger: wel een koekje aanbieden, en zodra je deze oppeuzelt kijkt de dame je aan met een blik “kind, zou je dat nu wel doen?”

Ik weet nog dat ik een keer een jasje aanhad bij een vrouwtje waar ik net nieuw was. Midden in een gesprek over de oorlog, zei ze uit het niets: “Goh ik zou dat jasje maar niet meer aandoen, veel te strak.” Ik vlucht in tranen naar de wc. Dat jasje was net nieuw en zou ik aandoen op de bruiloft van een familielid. Gekwetst als ik was, besloot ik die ochtend extra lang op de wc te blijven.

Maar ja, kan ik het een schattig dement omaatje echt kwalijk nemen? Ze was vast alweer vergeten wat ze gezegd had, toen ik weer van de wc kwam. Ik zette mijn meeste zorgzame gezicht op en begon weer aan mijn werk. Met drie koekjes bij de thee.