Stilstaan

Ik heb jaarlijks twee reflectiemomenten waar ik niet omheen kan. Hoe hard ik ook probeer ervan weg te lopen. Niet alleen onvermijdelijk, ook niet alleen leuk, want tranen zijn vaste prik.

Eentje aan het begin van de zomervakantie en eentje aan het eind van het jaar, net voor de feestdagen. De spanning hangt in de lucht en het weinige daglicht helpt ook niet mee. Wat ben ik dan blij dat er kerstversiering bestaat. Vooral de lampjes overal, het geeft bijna een magisch gevoel, waar ik helemaal in kan verdwijnen.

Kerst is leuk en kneuterig, maar emoties komen er ook uit. Alles is intenser. En dat mag. Vanwege de nachtmerrie die ons is overkomen. Het is echt gebeurd. Soms geloof ik het niet meer, want onze zoon is geen afhankelijke baby meer, maar een dreumes met eigen wil. Maar als ik dan een kersverse baby vasthoud of foto’s terugkijk, komt de nachtmerrie even weer dichtbij. Inclusief de stekende onzekerheid die ik nog regelmatig voel.

Vorig jaar rond deze tijd maakte ik mij zorgen over het feit of Thijmen ooit zal kunnen lopen. Dat bleek hij te kunnen, en hoe! Zelfs helemaal van de glijbaan lukt al. Zo trots ben ik.

De motorische ontwikkeling kan ik opgelucht afvinken. Nu nog cognitief, zintuigelijk en sociaal-emotioneel.Maar ik weet nog weinig. En volgend jaar ook nog lang niet.

Controle heb ik niet. De vanzelfsprekendheid of Thijmen zich normaal blijft ontwikkelen heb ik niet. Dat steekt, doet pijn, voelt oneerlijk en van alles nog meer.

Het allerliefste wat ik wil is dat gewoon alles even stil blijft staan. Dat onze bijna altijd vrolijke, ontzettend nieuwsgierige zoon gewoon even een jaartje hetzelfde blijft. Als ik naar hem kijk, zie ik een gelukkige jongen met het talent om mensen blij te maken met zijn entertainment en enthousiaste gekkigheden.

Gewoon dat het zo goed blijft gaan zoals het afgelopen jaar ging, wonderbaarlijk goed. Niet te verklaren hoe goed. Ik omarm een mooi citaat: hoe buitengewoon bijzonder het hier en nu al is.

De ene keer met tranen van verdriet, het andere moment van heel veel dankbaarheid. En die laatste momenten zijn er gelukkig behoorlijk vaak.