Tijd over

Nu het met onze zoon wonderbaarlijk goed gaat, heb ik weer ruimte voor surrealistische gedachten. Bijvoorbeeld wat ik allemaal zou kunnen doen met mijn tijd.

Zoals uren badderen en dan dat ene boek eindelijk uitlezen, het hele huis van zolder tot schuur marie kondoën, ons hele huis elke dag stofvrij, alle kleding netjes op kleur sorteren en opvouwen, iedere dag een nieuw gerecht koken en dan aan manlief vragen of het gerecht door mag naar de receptenindex. Die ene taart bakken, nieuwe liedjes aanleren op de piano, die ene Netflixserie volgen, de was netjes op orde plus alle rompertjes eens op kunnen vouwen.

Dat zijn slechts hele blije gedachten die ooit uitkomen. Want nee, ons huis is niet stofvrij en ik ben blij als ik even in bad kan. Dan concludeer ik al snel dat ik te moe ben om te lezen. Inmiddels liggen op de piano Ernie en Bert-knuffels, en heb ik maar Het meal planning-kookboek van Chickslovesfood aangeschaft. Daarbij concludeer ik inmiddels chagrijnig… Ja maar, hoe dan? Hoezo heb ik 60 minuten tijd voor een gerecht? En vervolgens vergeet ik het boek dan weer terug te sturen. Ook heb ik alleen nog maar mijn kledingkast en die van zoonlief gemarie kondood. Best wat.

​Tegelijk is mijn man ontzettend goed geworden in systemen bedenken om alle was zo snel mogelijk weg te werken. Zo zijn er IKEA-bakjes in allerlei maten die je in een ladekast prima kwijt kan. We hebben er een voor witte shirts, ondergoed, rompertjes, hydrofiele luiers en sokken. Ze gaan er allemaal ongevouwen in.

Tegenwoordig word ik blij van deze in mijn ogen geniale systemen. Want dat scheelt weer tijd. Zo slaap ik al snel weer een uur langer. Jippie...

Ondanks alles ben ik dankbaar dat ik weer rond mag keuvelen in huis. En dat ik intens blij kan worden van manlief zijn geniale hoe-bespaar-ik-tijd-systemen. Dat had ik weken geleden pas een surrealistische gedachte gevonden!