Veramerikaanst

De foto’s liegen er niet om. Toen ik acht jaar was zat ik voor het eerst acht uur achter elkaar in een vliegtuig. Als gezin vlogen we over de Atlantische Oceaan naar Florida. Het was fantastisch.

Gek van geluk werd ik toen ik enkel lila en paarse M&M’s kon smikkelen. Nog nooit heb ik zo lang met een zakje gedaan. Midden in de nacht nuttigden we een box met twintig kipnuggets, omdat de McDonalds altijd open was. Er waren vier gigantische attractieparken van Disney, automatische ijsmachines en zakken chips van 2000 gram. Ik dronk chocolademelk bij de Starbucks, zag donuts in allerlei kleuren en bovendien bekeek ik mijn eerste 3D-film. Ook was ik verbaasd dat ik hele jonge ‘kinderen’ in auto’s zag rijden. 

Komt je bekend voor? Inmiddels is het ook hier de gewoonste zaak van de wereld. Ook al ziet dat er hier nogal krom uit.

Opeens moeten wij Halloween vieren, doen we aan Black Friday hebben wij torenhoge reclameborden aan de A28 staan. Een klein weiland met een gigantisch reclamebord. Dan moet ik altijd even grinniken.

Voordeel van dit is alles is dat ik in Nederland mijn Starbuckservaring kon verbeteren. Als kind dronk ik nog geen koffie en de chocomelk was er niet te zuipen.

Kan er nog meer veramerikaniseren? Zeker. Als we dan toch lekker aan het na-apen zijn, zorg dan dat de komende jaren de achtbanen enger worden en midgetgolfen een spectaculaire aangelegenheid wordt. Ook de pannenkoeken van IHOP zouden wat mij betreft een toevoeging zijn. Of nog beter: bouw in alle auto’s een automaat. 

Gelukkig hebben we in de tussentijd - en hopelijk nog langer - onze Sinterklaas met zwarte/regenboog/roetveeg piet. Toch? Wat mij betreft een blijvertje.